Een schat aan mooie verhalen tijdens eerste rondleiding op begraafplaats Ölandhorst

Door: Sanne Bruinsma

De in het bos gelegen begraafplaats Ölandhorst ligt er mooi bij in de zomerse avondzon. Zoals altijd heerst er een sfeer van rust en vrede. Af en toe wordt de stilte onderbroken door een zingende vogel en een voorbijhuppelend konijn. Het hek gaat open en een groep van 30 man loopt zacht pratend en gemoedelijk de begraafplaats op. Zij komen deze avond geen afscheid nemen van een dierbare, maar warme herinneringen ophalen en het leven vieren.

'Vanavond zijn wij hier voor de mooie verhalen. Ieder persoon die hier zijn of haar laatste rustplaats heeft gevonden, heeft op een eigen manier wat voor onze stad betekend. Deze avond staat in het teken van een aantal van deze personen', vertelt Ger.

Veel reacties

De afgelopen weken konden mensen zich opgeven voor de rondleiding. Niet alleen om mee te lopen maar eventueel ook om het verhaal van een dierbare overledene te vertellen. 'Het is ongelooflijk hoeveel reacties ik heb ontvangen. Lelystad mag dan "pas" 50 jaar oud zijn en een vrij nieuwe begraafplaats hebben, maar er valt alsnog genoeg te vertellen. Ik ben erg blij dat ik niet de enige ben die zich dit realiseert', vertelt Ger.

Edje Loterij

Ger leidt ons naar de plek waar de urn van Ed Luza begraven ligt. Vanaf het moment dat Ed in Lelystad kwam wonen, in 1976, heeft hij zich als vrijwilliger ingezet. Als bestuurslid was hij actief voor verschillende verenigingen, en organiseerde hij activiteiten als klaverjastoernooien en loterijen om geld binnen te halen voor de club. 'Hij stond ook wel bekend als Edje Loterij. Elk jaar gaf hij weer aan dat het het laatste jaar was dat hij iets organiseerde. Maar tot aan zijn dood heeft hij zich ingezet voor verschillende goede doelen', vertelt Ger. 'Daarom vraag ik hier niet om een minuut stilte, maar om een klein applausje voor deze goede man.'

Oud-burgemeester Hans Gruijters

Ook komen we langs het graf van oud-burgermeester Hans Gruijters en zijn vrouw, cultuurtechnicus en hoogleraar Roelof van Duin, Remco Cook (van het boek Gebroken Ogen) en Nadia Toujani, oftewel 'het Lage Vaart meisje'. Elk met een verhaal om even bij stil te staan.

Met een bijpassend gedicht van stadsdichter Thomas Gerla pauzeren we even. Voor iedereen een moment om de verhalen te laten bezinken. 'Ik vind het nu al een hele mooie avond', fluistert een van de gasten mij toe. Na deze korte pauze vervolgen we onze wandeling naar een ander veld. Ondertussen vertelt Ger ons interessante weetjes over het islamitische gedeelte van de begraafplaats en het pad dat van de aula, over de begraafplaats, het bos in loopt.

Broertjes Boerebach

We arriveren bij het graf van de broertjes Boerebach. Een vriendin van de moeder van de twee jongens leest voor wat de moeder ons graag wil vertellen. Het raakt me diep en ook om mij heen zie ik dat het verhaal ontroert. Er wordt gevraagd om een minuut stilte. Niet alleen voor de jongens maar ook voor ieders eigen verdriet. We maken er allemaal dankbaar gebruik van.

(De tekst gaat verder na de foto)

Vader

We eindigen onze wandeling bij de gedenkplaats van de begraafplaats. Bert Kamstra, die al de hele avond met een vergeelde oude krant in zijn hand loopt, begint te vertellen over zijn vader. Hij vouwt de krant uit en vertelt dat het de eerste editie van het Lelystads Dagblad is. Trots laat hij ons de pagina's zien waarop verschillende foto's van zijn vader staan. Dat is nog eens een waardevol aandenken.

Bermmonument

Het laatste verhaal wordt verteld door Conny van Herreveld, een moeder die veel te vroeg haar zoon heeft verloren. Bijna elke Lelystedeling is wel bekend met het bermmonument aan de Houtribdreef. Maar daarentegen zullen maar weinig mensen weten voor wie het monument is. Conny vertelt over haar zoon die op deze plek verongelukt is. 'Ter ere van Michel is dit monument gemaakt. Het is een belangrijke plek voor ons.' Ook ik ben vaak langs het monument gereden zonder het verhaal te kennen. Op dat moment sta ik altijd even stil bij het leven. Vanaf nu zal ik, wanneer ik er langs rijd, even denken aan Michel en zijn dierbaren.

Een lach en een traan

De avond wordt afgesloten in het grand café van Ölandhorst. Yarden is zo gastvrij geweest na afloop alle gasten te voorzien van een drankje en wat lekkers. 'Geen koffie en cake! Dat vind ik voor deze avond niet gepast', grapt Ger. 'Het was geslaagd hè? Een lach en een traan, precies zoals ik het mij had voorgesteld.'

Iedereen die ik spreek is het daar mee eens. 'Het laat je weer even stilstaan bij en nadenken over het leven. Dat je het niet voor lief moet nemen. Het kan zo voorbij zijn. Maar gelukkig heeft een aantal verhalen van vanavond ons ook weer doen inzien hoe goed het leven kan zijn.'

Volgeboekt

Ook ik kan mij daar bij aansluiten. Wat een speciale avond was dit en wat een mooie opkomst. Woensdagavond 16 augustus vindt er nogmaals een rondleiding plaats en inmiddels is ook deze avond helemaal volgeboekt. Maar er zullen vast en zeker nog genoeg andere mooie verhalen te vertellen zijn. Dus voor geïnteresseerden die er dit jaar niet bij konden zijn, wie weet volgend jaar? Ik houd me in ieder geval aanbevolen voor een nieuwe rondleiding met nog meer verhalen.