Flevoland steunt Oekraïne, deel 3: Niels en Mariëlle Baars organiseerden hulptransporten naar Oekraïne. ‘We stonden ze met tranen in de ogen uit te zwaaien’

Niels is eigenaar van Roos-KCB Holland BV uit Dronten, een leverancier van barbecue verbruiksartikelen in Europa. Een leverancier uit Oekraïne vroeg hem of ze hen wilden helpen met het verzamelen van goederen. ‘Een aantal dagen na de Russische inval stond er al een vrachtwagen vol medische spullen klaar om te vertrekken,’ legt Niels uit. Alle ingezamelde spullen kregen een plekje in de enorme loods van Roos-KCB Holland BV. Uiteindelijk reden er 14 vrachtwagens naar Oekraïne.

In grote delen van Europa stonden Oekraïense vrachtwagens leeg omdat ze niet terug konden naar hun thuisland. Oekraïense vrachtwagenchauffeurs moesten, eenmaal terug in Oekraïne, meevechten in de oorlog. ‘Later in de oorlog waren er te weinig wapens. De vrachtwagenchauffeurs die niet mee konden vechten, mochten helpen bij de aanvoer van humanitaire goederen. Maar dat is niet zonder gevaar. We hebben vaak onze vrachtwagenchauffeur uitgezwaaid met tranen in onze ogen,’ zegt Mariëlle. ‘De reis is namelijk heel onzeker. Je weet niet of je hem terugziet. Om hem dan met verdriet te horen zeggen: “Ja, ik kom echt wel terug,”, doet heel veel met je. Het breekt je hart,’ zegt Mariëlle.

Inzamelactie

Doordat Roos-KCB behoorlijk snel aan de slag ging met inzamelen, was de bekendheid meteen al groot. ‘Lokaal, regionaal maar zelfs ook landelijk. We konden daardoor echt heel veel medische spullen verzamelen en inkopen met de donaties die wij kregen,’ legt Mariëlle uit. ‘Niels en ik zijn dan misschien wel de initiatiefnemers, maar zonder alle hulp van buitenaf en alle vrijwilligers was het ons nooit gelukt. Daar zijn we heel dankbaar voor.’

Niels had dagelijks contact met de leverancier uit Oekraïne. Hij kreeg iedere keer een lijst mee met spullen die nodig waren in het oorlogsland. ‘Eerst waren dat spullen zoals verbindmiddelen, pijnstillers, paracetamol, dekens, maandverband en voeding. Later was er ook kleding nodig.’ Door het contact met het ziekenhuis in Kiev, dat via de leverancier van Roos-KCB verliep, kon er ingezameld worden wat echt nodig was. ‘We vroegen wat ze nodig hadden, zodat we heel specifiek opzoek konden en de benodigde spullen konden inkopen en verzamelen. Door geld in te zamelen haalden wij in totaal een ton op waar we heel veel benodigde spullen van konden kopen!’

Uitzoekwerk

Vrijwilligers zochten vervolgens alle gedoneerde spullen uit. ‘Soms doneerden mensen dingen die niet goed waren, of vies. Dat hebben we niet opgestuurd. De Oekraïners die vluchten zijn ook gewoon mensen. Zij verdienen ook gewoon goede en schone spullen.’

Twee weken lang waren er dagelijks vrijwilligers die spullen uitzochten in het magazijn van Roos-KCB aanwezig om alles vertrekklaar te maken. ‘We waren er urenlang mee bezig. Het moest daarnaast ook nog heel zorgvuldig, omdat er op de lijst die we meegeven aan de chauffeur niets mag missen wat er in de vrachtwagen zit. Anders mag het de grens niet over en dan was al het harde werk voor niets. Gelukkig ging dat altijd heel goed. Alle spullen kwamen veilig aan,’ legt Niels trots uit.

Mooie en intensieve tijd

Het was een hele mooie en intensieve tijd. ‘We werkten soms wel 16 of 17 uur op een dag. ‘s Avonds om 11 uur kreeg ik nog belletjes. Daarom hebben we op een gegeven moment moeten besluiten te stoppen. Dat kun je niet maandenlang volhouden. Ook was de aanvoer van spullen minder,’ zegt Mariëlle.

Al met al kijken Niels en Mariëlle terug op een mooie, maar vooral dankbare tijd. ‘Het voelt goed om iets voor een ander te kunnen doen. Onbewust hebben we samen met heel veel andere mensen, veel inwoners van Oekraïne geholpen en dat is iets waar we met zijn allen enorm trots op mogen zijn.’

Niels denkt na bij de vraag of er nog acties aankomen van Roos-KCB. ‘Ons hoogseizoen komt eraan. Maar wie weet! Voor nu zijn we vooral op de achtergrond bezig met donaties voor medische hulpmiddelen, die nu onderweg zijn naar Oekraïne.’