Columnist Kees Bakker vindt dat de verwachtingen over de rol van de gemeente soms wel erg hoog gespannen zijn

Twee koppen koffie

Toen ik een jaar geleden eens een politieke partij in deze column verweet over een bepaald onderwerp politiek te bedrijven, waarbij het niet zozeer ging om de inhoud, maar om een poging uit een bepaald (tegen)geluid politieke munt te slaan, was die partij daar niet blij mee. Nu zal ik de discussie die daarop volgde niet overdoen, en we zijn er bij twee koppen koffie op een goede manier uitgekomen volgens mij, maar het is in zijn algemeenheid opmerkelijk dat politieke partijen gevoelig zijn voor het verwijt politiek te bedrijven. Alsof een ondernemers boos wordt als je tegen ‘m zegt ‘Ja, maar u bent aan het ondernemen!’

Brandbrieven ondernemers

Hetgeen een mooi bruggetje is naar de actualiteit: de brandbrieven van Ondernemersvereniging De Driehoek en een vastgoedvertegenwoordiger uit Stadscentrum Suydersee. Daarin klinkt kritiek op de gemeente, wethouder Irene Korting en burgemeester Jean Paul Gebben. Hun verweer in de raadsvergadering van donderdag was uitgebreid en ik moet zeggen: ik ben gevoelig voor hun argumenten. Ik geloof Irene Korting als ze zegt dat haar ambtenaren zich een slag in de rondte werken en proberen in deze moeilijke tijden ondernemers op individueel niveau zoveel mogelijk te helpen. Ik geloof burgemeester Gebben als hij zegt dat hij openstaat voor elke ondernemer die een probleem aankaart waar de gemeente ook daadwerkelijk wat aan kan doen.

De markt zal het uitendelijk moeten doen

Ik geloof ook dat veel te maken heeft met verwachtingen over en weer, zoals in het verweer van beide bestuurders doorklonk. Je kunt van de gemeente verwachten dat die bijvoorbeeld de leegstand in Stadscentrum Suydersee oplost, maar de gemeente bezit daar geen panden en gaat ze ook niet huren, dus haar invloed is beperkt. Je kunt bepaalde ontwikkelingen aanjagen, je kunt medewerking verlenen aan het ‘van kleur verschieten’ van panden (van winkel naar appartementen), maar de markt zal het uiteindelijk moeten doen. En als je voor een bepaald gebied bedenkt dat het goed zou zijn de winkelpanden daar om te vormen naar woningen, heb je ook met individuele pandeigenaren te maken. De één zal het een goed plan vinden, de ander niet.

Kortom: je kunt nooit iedereen tevreden stellen, en de verwachtingen over de rol van de gemeente zijn soms wel erg hoog gespannen. Als de brandbrieven dus ergens toe zouden kunnen leiden, is het wel daar duidelijkheid in scheppen, over en weer.

Wie vertegenwoordigt wie

Terecht dat in deze discussie Suzanne Stoop zich ook afvraagt wie wie precies vertegenwoordigt. Ik heb geen enkele reden het draagvlak van OVDD ter discussie te stellen, maar zij vertegenwoordigt natuurlijk niet alle ondernemers. Daar moet je als politiek alert op zijn.

Net als het feit dat ook ondernemers en hun vertegenwoordigingen soms politiek bedrijven. Iets aankaarten om te proberen iets los te wrikken, uit eigen belang. Ook daar heb ik hier geen aanwijzingen voor, maar dat komt wel voor. En dus zitten er veel meer aspecten aan een brandbrief dan de inhoud alleen. Altijd goed om je dat te beseffen.

Interpellatiedebat

Of het CDA dan verkiezingspolitiek bedreef door via een interpellatiedebat dit aan de orde te stellen? Nou, dat zal blijken. Als het CDA nu de boer opgaat om overal rond te bazuinen dat zij wel opkomt voor ondernemers, waar het college dat laat liggen, was het misschien wel een beetje verkiezingspolitiek en – retoriek in de raadszaal donderdag, ja. Maar vooralsnog is het resultaat wel dat het gesprek tussen ondernemers en gemeente op allerlei manieren op gang komt en het college ook nog eens goed de gelegenheid kreeg donderdag de dilemma’s te schetsen als het gaat om de verwachtingen over en weer en een deel van de kritiek van ondernemers te weerleggen. En als dat het resultaat is, kunnen we het CDA daar ook dankbaar voor zijn.