Column Kees Bakker | Dronten Cyrilgemeente

Tegelijkertijd is er kunst die zo collectief is, dat het iets zegt over een gebied of een streek. Dat zijn voor mij de kunstwerken van Cyril Lixenberg die op allerlei plekken in Dronten staan. Je denkt er niet eens bij na en ik zou niet eens precies kunnen opnoemen waar ze allemaal staan. Ze zijn zo verweven met landschap en de omgeving, dat je ze pas zou missen als ze er niet meer zouden zijn. En dat is natuurlijk in veel gevallen de tragiek van kunst: het valt niet op, maar o wee als het er opeens niet meer is.

Unieke herkenbaarheid

De werken van Cyril Lixenberg horen bij Dronten. Dat heeft te maken met de hoeveelheid, het heeft te maken met het feit dat ze er al lange tijd staan en het heeft te maken met de unieke herkenbaarheid van de werken: grote schijnbaar verroeste stalen objecten, bruin van kleur, die in de loop der tijd bij het Drontense landschap zijn gaan horen.

Koesteren

En dat is iets dat een jonge gemeente kan en moet koesteren. Natuurlijk, er zijn heel veel individuele kunstwerken die bij een bepaald gebied horen. Maar de collectiviteit van de vele werken van één kunstenaar in één gemeente, dat is bijzonder. Zeker in een gemeente die nog maar een beperkt aantal jaren op de teller heeft.

Mooi dus dat het werk van Lixenberg en zijn Drontense werken nu een expositie krijgen. Nou ja, helemaal zeker is dat niet, want het bureau dat het plan voor de expositie heeft gemaakt, moet nog 29.000 van de benodigde 44.000 euro voor de expositie bij elkaar sprokkelen. Maar dat mag toch geen probleem zijn. Anders gooien ze er ook maar een crowdfunding tegenaan. Ik weet zeker dat er veel funders uit Dronten bij zullen zitten.